شيطان پرستي يکي از اعتقاداتي است که به آن پيشينه هزاران ساله مي دهند و دليل آن را نيز پرستش هر موجود داراي قدرت، توسط مردمان هزاران سال پيش و يا در نظر گرفتن دو خداي ضد هم يعني خداي خير و خدای شر مي دانند.
اما شيطان پرستي مدرن آئيني است داراي شباهت هايي به اومانيسم. که انسان را برترين موجود مي داند و او را تنها در برابر خود مسئول مي داند.
آنتوان اس زاندر لاوِی (مؤسس شیطان پرستی مدرن) در این باره می گوید: «خداي با عظمت و با شکوهي وجود ندارد، و جهنمي که در آن گناهکاران کباب مي شوند هم نيست.
اينجا و حالا روز شکنجه و سختي ماست! اينجا و حالا روز خـوشي ماست! اينـجا و حـالا فـرصت ماست! اين روز و اين سـاعت را انتخاب کن که زندگي رهايي بخشي وجود ندارد!
شيطان پرستي جديد به خدايي اعتقاد ندارد و شيطان را تنها نوعي کهن نماد (archetype) مي داند و اعتقاد دارد که انسان به تنهايي مي تواند راه درست و غلط را تشخيص دهد. به همين دليل هم اين اعتقاد بيشتر به عنوان يک اعتقاد فلسفي شناخته مي شود.
شيطان در اين اعتقاد نماد نيروي تاريکي، طبيعت شهوانی و مرگ است. و بهترين نشانه قدرت و ضد مذهب بودن است.

منبع:سایت ویکی پدیا(تاریخچه شیطانپرستی)